زندگی نامه و بیوگرافی بابک کریمی کارگردان، فیلم بردار و تدوینگر کشور + عکس
زندگی نامه و بیوگرافی بابک کریمی کارگردان، فیلم بردار و تدوینگر کشور + عکس
زندگی نامه و بیوگرافی بابک کریمی
زندگی نامه و بیوگرافی بابک کریمی بازیگر محبوب و شناخته شده + عکس . در
این بخش زندگی نامه شخصی و کارهای هنری بابک کریمی ،
کارگردان، فیلم بردار و تدوینگر کشور را بررسی ،
و مرور میکنیم. با تهران کیوسک همراه باشید.
بابک کریمی علاوه بر حضور در پروژه های مستند به عنوان کارگردان،
فیلم بردار و تدوینگر در کشورهای گوناگون، تدوین فیلم های سینمایی ،
پلاچیروریتسوتو، ایتالیایی، مارکیز و رأی مخفی،
( بابک پیامی) را بر عهده داشته است.
چکیده ای از بیوگرافی بابک کریمی
تاریخ تولد: ۲۰ آبان ۱۳۳۹
محل تولد: پراگ، جمهوری چک
زمینه فعالیت: بازیگر، تدوین گر
فرزند: نصرت کریمی
بیوگرافی بابک کریمی
بابک کریمی( متولد ۱۳۳۹ در پراگ) بازیگر و تدوین گر ایرانی،
فرزند نصرت کریمی، هنرپیشه و کارگردان قدیمی سینما است.
بابک کریمی بعد از سپری کردن دوران دبستان در تهران ،
به ایتالیا رفت و پس از تحصیل در زمینه هنر، در دانشگاه سینمایی ،
چنترواسپریمنتاله در شهر رم به تدریس سینما پرداخت.
بابک کریمی فارغ التحصیل از انستیتو روسلینی رم است.
اصغر فرهادی با دیدن فیلم بلیت ها ساخته عباس کیارستمی،
وی را برای حضور در فیلم جدایی نادر از سیمین در نقش قاضی ،
انتخاب کرد. کریمی در دو اثر دیگر اصغر فرهادی یعنی گذشته،
و فروشنده نیز به ایفای نقش پرداخته است.
بابک کریمی برای بازی در فیلم سینمایی شهر قصه کاندید،
بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر شد.
بخشی از مصاحبه بابک کریمی
در مورد نحوه ورودتان به بازیگری بگوئید؟
من ورودم به سینما از طریق بازیگری بود، در ده سالگی ،
در فیلم «درشکچی» پدرم بازی کردم، بعد که سینما خواندم ،
به نوعی از روی خجالت به پشت صحنه سینما رفتم.
فیلمبرداری خواندم ولی به سمت مونتاژ رفتم.
به هر جهت پس از این همه سال نشستن روزی ۱۰_ ۱۲ ساعت ،
روبروی کامپیوتر برایم سنگین است و نیاز جسمی ام این است،
که از تمام جسمم استفاده کنم و بازیگری این امکان را ،
به من می دهد، در حالیکه در مونتاژ فقط فکر و سرانگشتانم کار می کند.
رابطه تان با سینمای مستند چگونه شکل گرفت؟
خیلی ساده از واقعیت های روزمره! من متعلق به نسلی از ،
سینما گرها هستم که زمان تحصیل در مدرسه سینمایی رم،
همه اش خبر فرا رسیدن مرگ سینما به گوش مان می خورد ،
و هم زمان شبکه های تلویزیونی به شکلی وسیع ،
و قارچ گونه در حال رشد و تکثیر بودند. هر چند سینما بعدها،
نشان داد که زندگی و حیاتش ادامه دارد، ولی من به طور عملی ،
کارم را با تلویزیون های خصوصی شروع کردم.
پس از مدتی از تلویزیون بیرون آمدن و با یکی از دوستانم ،
شرکتی تاسیس کردم و از آن زمان به صورت جدی به سمت،
مستندسازی گرایش پیدا کردم. آن دوران از مستندهای اجتماعی ،
و هنری گرفته تا مستند های علمی و صنعتی تولید می کردیم.
من هم تدوین می کردم و هم فیلم برداری و کارگردانی.
برای بعضی از پروژه ها به کشورهای مختلف اروپایی،
آسیایی و افریقایی می رفتم. می توانم بگویم دانشکده ی،
واقعی من گذراندن همین دوران بود. با مردم و در میان مردم.
در عرصه بازیگری برایتان ژانر و نوع فیلم مهم است؟
برایم مهم نیست در چه ژانری بازی می کنم، ولی اینکه،
در چه نوع فیلمی حضور داشته باشم برایم مهم است.
شیوه زبان مهم نیست، بلکه اینکه چه می گویی مهم است.
هر فیلمی باید خاصیت حضور داشته باشد. بسیاری از،
فیلم ها روی کاغذ خوب جواب می دهد، ولی در عمل،
به خواسته من جواب نمی دهد.
نمی خواهم در فیلمی که قبلا دیدم بازی داشته باشم.
علاقه مندم در فیلمی با شخصیت های تازه که حرف خاص،
یا سبک خاص داشته باشد، حضور داشته باشم که کمی،
با دیگر کارهایی که در سینما ساخته شده متفاوت باشد.
متأسفانه اغلب فیلم ها در سینما تکرار صد باره فیلم هایی است،
که دیده ایم. دوست دارم در فیلمی بازی کنم که پایم را روی اجرای مطمئنی بگذارم.
به عنوان تدوینگر چگونه درگیر موضوع فیلم می شوید؟
به عنوان تدوینگر هیچ تفاوتی بین تدوین یک فیلم مستند،
و یک فیلم داستانی برایم وجود ندارد. برای هر فیلم ما،
یک ظاهر داریم و یک باطن. به ظاهر در یک فیلم مستند آدم ها،
مکان رویداد و موضوع همه حقیقی هستند و در یک فیلم داستانی،
همه چیز از تخیل بر می آید. این رو بناست. در لایه های زیرین،
و در باطن اثر، مهم انتقال حس موضوعی است،
که تلاش می کنیم درباره اش فیلم بسازیم.
از بین سینماگران ایرانی به عنوان بازیگر با کیارستمی ،
و فرهادی کار کرده اید. فرق کار با این دو کارگردان در چه بود؟
این دو کارگردان دو شیوه کاری کاملا متفاوت دارند.
فرهادی با هنرپیشه حرفه ای کار می کند و به واسطه،
تمرین شخصیت را مثل خمیر شکل می دهد.
کیارستمی معمولاً هنگامی که فرهادی برای تمرین صرف می کند،
معطوف به گشتن می کند، تا آدمی را که شبیه شخصیت موجود ،
در ذهنش است پیدا کند. کم کم با او معاشرت می کند،
نکاتی را از خود او می گیرد و با فیلمنامه هماهنگ می کند.
در این مدت به آن حد از آشنایی میرسد که با یک جمله میتواند،
بازیگر را به خوبی سر کار هدایت کند. هر دو دنبال یک هدف هستند،
این که به یک حس واقعی انسان برسند، ولی ،
برای دست یابی به این هدف از دو راه مختلف می روند.
گردآوری: مجله خبری تهران کیوسک
